Ervaringsverhaal van Luuk (54): “Boezemfibrilleren dwingt mij bewuster te leven”

Boezemfibrilleren – een term die ik voor het eerst hoorde op mijn 18^de toen ik samen met mijn moeder in Florida was. Het gebeurde tijdens het opzetten van een tent in de Everglades. Daar in het donker en in de stromende regen, besefte ik dat mijn hart als een razende tekeerging. Ik vond het destijds eng om te kamperen op deze locatie, maar achteraf gezien was dit het moment waarop ik mijn eerste aanval van boezemfibrilleren ervaarde.

Toename van boezemfibrilleren aanvallen

Terug in Nederland, vertelde de cardioloog mij over boezemfibrilleren en dat het in de loop der jaren toe ging nemen. In mijn dertiger jaren begon ik het steeds vaker te ervaren, tot het punt waarop ik elke drie weken een hele nacht doorbracht met een bonzend hart. Ik voelde altijd een opbouwende spanning bij mijn linkerschouderblad voordat de boezemfibrilleren-aanval toesloeg, en na de aanval verdween de spanning. Maar al snel begon het weer op te bouwen.

Cryo-ablatie gaf verlichting, maar stopte boezemfibrilleren niet

Rond mijn veertigste kreeg ik een cryo-ablatie, wat al enorme verlichting gaf. Maar na het drinken van alcohol kwam boezemfibrilleren toch weer terug. Dat was het moment waarop ik besloot om op onderzoek te gaan en te ontdekken wat mijn persoonlijke triggers waren.

Identificeren van triggers voor boezemfibrilleren

Ik begon met het lezen van ervaringen van lotgenoten online, wat me veel inzichten gaf. Ik probeerde van alles, van medicijnen tot supplementen. Daarnaast hield ik nauwkeurig bij wat wel en niet werkte voor mij.

Uiteindelijk identificeerde ik enkele belangrijke triggers voor mijn boezemfibrilleren:

1. Alcohol
   Geheelonthouder geworden om mijn aanvallen te verminderen.
2. Slaaptekort
   Ik heb nu minimaal zeven uren slaap en ik liet mij controleren op slaapapneu. Gelukkig blijk ik het laatste niet te hebben.
3. Stress
   Hoewel ik niet altijd invloed heb op stressvolle situaties, probeer ik wel om te gaan met stressfactoren waar ik wel invloed op heb.
4. Voeding
   Ik vermijd overmatig eten en streef naar een voornamelijk vegetarisch dieet.
5. Caffeïne
   Ik beperk caffeïne tot maximaal twee kopjes koffie of cola per dag.
6. Koolzuurhoudende dranken
   Ik probeer prikkelende dranken te vermijden of heel langzaam te drinken.
7. Plotseling intensieve lichaamsbeweging
   Ik begin met rustig opwarmen voor intensieve lichaamsbeweging.
8. Niet roken en geen drugs
   Dat deed ik al niet, maar ik zou er nu al helemaal niet aan beginnen.

Zoektocht naar supplementen die helpen tegen boezemfibrilleren

Ondanks al deze veranderingen was ik er nog niet. Ik bleef zoeken naar manieren om mijn leven met boezemfibrilleren te verbeteren. Via dit forum kwam ik in contact met mensen die L-Glutamine hadden geprobeerd om hun afib te verminderen. Helaas werkte dit niet voor mij, maar het motiveerde me om verder te zoeken naar supplementen die wel zouden kunnen helpen.

Uiteindelijk ontdekte ik L-Taurine. Dit blijkt effectief te zijn tegen stress, één van mijn belangrijkste triggers. Ik voegde ook L-Arginine toe om palpitaties te voorkomen. Toch blijkt L-Citrulline nog effectiever te zijn in het reguleren van mijn hartslag.

Door boezemfibrilleren ben ik mijn lichaam gaan begrijpen en verzorgen

Hoewel boezemfibrilleren veel nadelen met zich meebrengt, heeft het voor mij ook voordelen gehad. Door mijn levensstijl drastisch aan te passen, ben ik veel gezonder gaan leven en voel ik me veel prettiger. Mijn afib-diagnose heeft me gedwongen om bewuster te leven, goed voor mezelf te zorgen en mijn lichaam te begrijpen.

Boezemfibrilleren heeft geen one-size-fits-all oplossing

Als ik terugkijk op mijn reis met boezemfibrilleren, realiseer ik me dat er geen one-size-fits-all oplossing is. Iedereen met deze aandoening heeft zijn eigen unieke triggers en benaderingen die werken. Het is een proces van trial-and-error, maar door te blijven zoeken en experimenteren, kunnen we manieren vinden om ons leven te verbeteren.

Als je net als ik leeft met boezemfibrilleren, weet dan dat er hoop is. Luister naar je lichaam, zoek ondersteuning bij lotgenoten en sta open voor nieuwe benaderingen. Samen kunnen we leren omgaan met deze uitdagende aandoening en streven naar een gezonder, gelukkiger leven.