Ik ben een vrouw van 66 jaar en heb drie jaar geleden via de huisarts ontdekt dat ik lijd aan boezemfibrilleren. Eet plantbased, sportte vijf keer per week, rook niet, drink niet. Op zichzelf niet heel opzienbarend, ware het niet dat alles in mijn hart “in orde” (behalve linkerbundeltakblok) is en er verder geen enkele verklaring is voor de fibrillaties waar ik veel last van heb. Omdat ik de medicijnen niet kan verdragen heb ik een na een jaar een ablatie gehad. Werd daar niet echt beter van: kort daarna een cardioversie moest ondergaan en ook flutters erbij heb gekregen.Daarnaast heb ik een keer een aanval van (ik denk) ernstige hartkramp gehad in mijn hartgebied en iets later ook in mijn linkerbovenarm. Ik was ben behoorlijk “belezen” op vrouwenharten inmiddels, mede door deze geweldige stichting AFIB en het boek van Angela Maas. Omdat ik in de auto zat de auto aan de kant gezet, en toch maar voor de zekerheid een ambulance gebeld. Deze mensen hebben mij heel goed geholpen en ter plaatse het hartfilmpje naar het ziekenhuis verzonden waar ik behandeld word. Geen hartaanval gelukkig. Zelf naar huis gereden, en thuis nog een, nog pijnlijker aanval gehad waarbij ik mijn linkerarm niet kon bewegen. Helaas reageerde mijn cardioloog zeer afstandelijk op mijn suggestie of hier sprake kon zijn van hartkramp of hartspasmen. Wel heeft hij mij na een behoorlijke woordenwisseling een PET scan laten maken: (weer) niks gevonden dat de klachten kan verklaren. Volgende week heb ik een tweede ablatie (flutter- en boezemfibrilleren-ablatie) bij deze cardioloog.
Ik heb eigenlijk drie vragen:
– in jullie stichting kom ik niks tegen over flutters. Is dat echt een heel ander onderwerp?
– zo ja, met welke cardioloog (in opleiding) kan ik wel eens even spreken/raadplegen omtrent het (vrouwen)hart op een serieuze manier? En ook in het algemeen over het leven met AF en flutters? Heb veel gehad aan de filmpjes van ervaringsdeskundigen!
Dank alvast voor jullie aandacht!
.
