Inmiddels ben ik in Nieuwegein geweest en krijg ik begin oktober een ablatie. Gelukkig zonder vooronderzoek waarbij ik bij bewustzijn moet zijn; dat vond de arts onnodig belastend aangezien de ‘foute’ prikkels meestal uit de longaderen komen. Ook wordt de flutter niet behandeld omdat deze vaak verdwijnt met het behandelen van boezemfibrilleren, zoals men mij vertelde. Onder algehele narcose een pulsed field ablatie. Een wat andere procedure dan bij het olvg.
Helaas kwam ik al met boezemfibrilleren aan, waardoor aangenomen wordt dat het al in het permanente stadium zit, waardoor de kans op succes 50% is. Maar aangezien er verder geen vervormingen of littekens zijn aan het hart zal de kans hoger liggen, ergens tussen de 50-75%, begreep ik. Ik houd het dus maar op zo’n 65% kans.
En dan hopen dat het als het aanslaat niet terugkeert. Ik ben er zelf stellig van overtuigd dat het bij mij getriggerd wordt door druk in mijn buik (o.a. door pds en mijn beroep als koperblazer) waardoor wellicht maagzuur in de slokdarm komt of druk op het middenrif waar het hart op reageert (en deze druk zal dus niet veranderen tenzij ik stop met musiceren). Zou dat ook zijn waarom wielrenners vaak hartritmestoornissen van krijgen? Ook is er in deze tak van sport meer recidive dacht ik.
Ben er wat gespannen voor, maar hoop heel erg dat het gaat helpen.
Hartelijke groet,
Jaap
