[Manuela Van Meer Otto]

Up

0

Down

::

Hallo,

Ik heb laats een best wel emotionele email naar mijn proffesor gestuurd over het emotionele aspect.

De rede hier toe is dat ik vooral bij mijn vader zie wat jaren AF zonder werkende behandeling doet met je als mens maar vooral met je als persoon. Ook herken ik dingen er in.

Doordat er geen grip op je hartritme is leef je toch steeds of er een bij achter je aan zit en elk moment kan steken. Je weet dat er aanvallen komen maar nooit wanneer. Juist op momenten dat het niet zou moeten komen ze, en daar door moet je het los zien te laten leven zonder angst voor een volgende aanval. Het leren accepteren maar hoe accepteer je iets als dit? Hoe leer je er mee om gaan?

Zelf heb ik het geaccepteerd maar juist ook weer niet, als ik het accepteer en me er bij neer leg dan dooft het vlammetje die mij juist er door heen slaat.

Hoe gaan anderen patiënten hier mee om?

[Marinus van der Voorden]

Up

0

Down

::

Hallo Antoine, er mee omgaan dat is denk ik voor de meeste af patienten het meest moeilijke. Juist het ongrijpbare maakt het bijzonder vervelend en zwaar. Toch denk ik dat ze met de nieuwe supplementen op de goede weg zijn. Ook het verhaal dat de ablatie`s misschien naar 90% effectiviteit kunnen gaan zijn de dingen die mij toch wel weer wat positiever stemmen. Mvg Rinus

[Manuela Van Meer Otto]

Up

0

Down

::

Marinus,

Mijn vader heeft net als ik ‘manuela’ erfelijke boezemfibrilleren hebben bijden rond de 6 ablaties gehad zonder resultaat, medicatie werkt ook niet. Ik heb het sinds mijn kinderjaren. Mijn vader is nu 47 en heeft het sinds zijn 20ste.

Wij hopen heel erg op een doorbraak. Maar tot nu toe is er voor ons geen oplossing.

[Marinus van der Voorden]

Up

0

Down

::

Ik vind het heel erg dat jullie al zo lang met deze stoornis worstelen. Het is moeilijk om er een voorstelling van te maken. Ik kan ook alleen maar net als jullie hopen op nieuwe helende medicijnen of iets in de stamceltherapie.

[Bert]

Up

0

Down

::

Het ermee omgaan is moeilijk. Het gaat en het komt en je hebt er geen invloed op. Ik heb vanaf 2009 AF, en ik kan er nog steeds niet goed mee omgaan. Ook mijn omgeving heeft hier last van. Heb een zgn groene kaart van mijn cardioloog gekregen en kan daarmee altijd ( dag en nacht) bellen met het ziekenhuis als ik weer veel last heb van AF. Meestal mag ik dan gelijk komen voor een cardioversie en/of controle van mijn pacemaker die ik heb voor het Sik sinus syndroom. Heb alle medicijnen al gehad maar er is er maar 1 dat daadwerkelijk helpt en dat is Amiodaron, echter heeft dit medicijn enorm veel bijwerkingen. Intussen ook al 2 Ablatie ‘s gehad maar zonder resultaat, sterker nog mijn AF nu overgegaan naar een flutter. Hiervoor staat er over 14 dagen weer een Ablatie gepland. Hoop dat driemaal scheepsrecht is. Ik heb er wel vertrouwen in.
Ik wens jullie allen veel sterkte met je aandoening en beleving er van.
Gr. Bert Maas (70 jaar).

[Auteur]

Berichten