Homepage › Forums › Vrouw en boezemfibrilleren › AF/tachycardie 39 j. › Reageer op: AF/tachycardie 39 j.
Goedemiddag, mijn naam is Tine, 49 jaar en na een drukke periode in 2010 zijn er hartritme stoornissen geconstateerd. In het toenmalige ziekenhuis waar ik destijds onder behandeling liep, wisselde ik steeds van cardioloog en was mij nooit helemaal duidelijk om welke hartritmestoornissen het ging. Toen ik 5 jaar later voor een ablatie naar een ander ziekenhuis werd doorverwezen, was het ziekenhuis zelfs mijn gegevens kwijt, waardoor de elektrofysioloog lukraak aanvallen aan het opwekken is geweest. Hij heeft de AVNRT kunnen opwekken en behandelen. Een aantal maanden daarna kreeg ik opnieuw aanvallen en bleek ik naast de AF toch ook een flutter te hebben. Deze aanvallen waren niet op te wekken tijdens de ablatie, maar ben er inmiddels achter dat deze aanvallen alléén tijdens mijn menstruatieperiode getriggert wordt. Sinds de ablatie ben ik dus over gestapt naar het ziekenhuis die mij behandelt hebben, super lieve cardiologen, echt een top team met heel veel aandacht voor de patiënt. Nu binnenkort een 2e ablatie, zo gepland dat de aanvallen wel opwekbaar zullen zijn en hopelijk daarna definitief van alle aanvallen af. Werken is voor mij ook lastig, momenteel loop ik ook al 2 maanden thuis, vertrouw mijn eigen lichaam niet. Zelf werk ik al bijna 30 jaar in de zorg (verstandelijk gehandicapten) en werk vaak zelfstandig, wat heel veel onzekerheid meebrengt als mijn hart weer zo onrustig is. Vroeger werkte ik gemiddeld zo’n 28 uur per week, nu mag ik blij zijn met 16 uur en ik overweeg om het werken in de zorg achter me te laten, juist omdat de stress en werkdruk mij parten speelt. Op vakantie gaan naar het buitenland zit er voor mij ook al een lange tijd niet meer in, veel te onzeker! Ik ben er ook helemaal klaar mee met die hartritmestoornissen en om mij erbij neer te leggen, dat kan ik (nog) niet. Ik vind het knap dat Antoine Manuela dit kan. Zolang ik nog niet uitbehandeld ben en er nog mogelijkheden bestaan, grijp ik alles aan. Ik ben het er zeker mee eens dat de hartritmestoornissen een grote impact heeft op de kwaliteit van leven en zelfs na 8 jaar ben ik nog altijd zoekende naar een balans hierin. Vroeger een fanatieke sportster, nu een vrouw die noodgedwongen actieve en rustige momenten móet afwisselen. Ik wens iedereen ook heel veel sterkte toe!