Inmiddels ben ik vier weken verder na ablatie PVI. En het resultaat lijkt tot nu toe heel erg goed.
Ik heb mijn AF in de loop der jaren altijd redelijk goed in de gaten gehouden. In 2021 heb ik tijd de hartslag in de gaten gehouden met Fibricheck (app, optische meting met smartphone). Afgelopen jaar heb ik Fibricheck ook weer gebruikt. En afgelopen juni heb ik een “kardiamobile 6L” aangeschaft. Verder heb ik een bloeddrukmeter en een smartwatch met hartslagmeter. Ik meet redelijk vaak (nu vooral met kardia 6L). Vaak is vaak meerdere keren per dag. Bij onrust van het hart meer dan in rustiger periodes. Behalve de metingen met externe apparaten ben ik me ook erg bewust van mijn hartslag. Bijna alle onregelmatigheden voel ik ook.
Kleine evaluatie van de meetmogelijkheden.
– Bloeddrukmeter. Zegt niets over hartritme stoornissen. Maar als tool om iets bij te houden wat wel hart (eigenlijk bloedvaten) gerelateerd is en informatief is kan het toch handig zijn. Mijn bloeddruk is vaak relatief wat aan de hoge kant (130/90). Maar dipt ook regelmatig benden 120/80. Ik meet meestal voor het slapen gaan. Ik heb nooit bloeddruk medicatie gebruikt. Tijdens perioden met actief AF is de meting met mijn (goedkope) apparaat niet betrouwbaar.
– Smartwatch. Hier heb ik een ook goedkoop apparaat, xiaomi Smart band 8a. Het is te onnauwkeurig en precies om direct AF weer te kunnen geven. Maar het apparaat meet wel min of meer continu. En uit de patronen van de meting (een continu balkje met hartslag 55 tm hoog (boven de 100) kan ik goed afleiden of en hoelang ik in de nacht AF heb gehad. Als de gemiddelde hartslag voor mij gedurende het slapen groter dan 65 BPM was heb ik de nacht in mijn klachten dagboek bijvoorbeeld als AF nacht gescoord. Voor mij een nuttige tool. Er zijn tegenwoordig betere smartwatches die enigszins “ECG” achtige capaciteiten claimen.
– Fibricheck / Thuismeten app. Deze app was in het verleden gratis volgens mij moet je nu betalen. Het is een optisch meting met de camera van je smartphone. In je vingertopje die je tegen de camera van je smartphone houdt worden de pulsaties in de bloedvaten van je vingertop gemeten. De app kan aan de hand van de (on-) regelmatigheid weergeven of er sprake is van AF. De rapportage met een scatterplot (poincare) weergave is ook erg leuk. In een dergelijke plot kan je ook vaak een mate van chaos van onregelmatigheid zien. Nadeel is dat meting een beetje afhankelijk is van de smartphone (de plaatsing van de camera en flits) voor het resultaat (goede meting). Deze methode gebruik de thuismeten app van het ziekenhuis ook om het resultaat van de ablatie te monitoren. Standaard vraagt de thuismeten app dan om 1 keer per week te meten.
– Kardi 6L. Dit is een klein staafje die je met twee handen vasthoud. Het staafje is verbonden met je smartphone. Je krijgt hier een ECG achtig resultaat (ECG achtig, het is geen ECG). Ook hier krijg je weer een resultaat in de vorm van sinusrtime, AF of nog wat andere hartritme zaken (PVC premature ventriculaire contracties, PAC Premature Atrial Contractions, sinusritme met supraventriculaire ectopie en nog veel meer 😊). Ik vind dit best een fijne tool. Er naast de aanschaf van het meet staafje ook nog een abonnement in de app. Zonder abonnement in de app kan je wel metingen doen maar dan heet “atriumfibrilleren” ineens “mogelijk atriumfibrilleren”, een beetje flauw.
Nou ja dit is dus een nogal lange inleiding geworden van mijn ervaringen na de ablatie. En uit bovenstaande komt naar voren dat ik een redelijke meet-freak ben. Ik heb na de ablatie nauwelijks meer klachten gehad. De eerst twee weken na ablatie alleen op dag 5 en 11 wat onrust, minuten werk. In de derde week drie keer een periode van enige uren onrustige hartslag en AF gehad, AF ging vanzelf weer over. Gedurende de deze perioden voelde het AF minder chaotisch dan voor de ablatie (poincare weergave lijkt dit te bevestigen). Vierde week geen klachten.
Of dit zo blijft is natuurlijk nog afwachten. Maar ik kan nu al zeggen dat ik blij ben met de ablatie en het resultaat ervan. Het verschil in belastbaarheid, stemming en eigenlijk alle dingen die je kan doen is groot. Het kan maar zo zijn dat ik me nooit meer hoef af te vragen voor ik een trap oploop wat mijn huidige AF status is. Bij AF kan je kiezen of snel naar boven en buiten adem bovenkomen of langzaam de trap op. Ik kan nauwelijks geloven dat ik daar misschien helemaal vanaf ben. Opstaan vanuit rust er altijd rekening mee houden dat het zwart voor je ogen kan worden en dat het handig is dat je dan al een steunpunt hebt geselecteerd. Het kan maar zo zijn dat dat niet meer hoeft. Wat wel een beetje lastig is wat ga je dan met al die extra energie doen? Ik had mijn leven dusdanig op een laag (energetisch) pitje gezet dat het opvullen met nieuwe mogelijkheden nog best wel een dingetje is. Dat is dan inderdaad wel een luxe probleem.
Ik zal de komende tijd nog de vinger aan de pols houden. En ik zal proberen na de drie maands evaluatie van de ablatie ook hier nog een keer te posten.
