[Jacques van den Oever]

Up

0

Down

::

Ik (man, 66) ben al ruim 25 jaar onder behandeling bij de longarts voor astmatische klachten. De zaak werd goed onder controle gebracht met de gebruikelijke dosering pufjes (Foster). Helaas werd ik een aantal jaren geleden geconfronteerd met een ‘hoogstaand’ diafragma (eenzijdig), wat helaas niet betekent dat ik beschik over een zeer deftige en edele middenrifspier, maar dat ik een deel van mijn longvolume moet inleveren aan een lamme spier die omhoog blijft staan.

In Tiel werkt een chirurg die je middenrifspier vast kan zetten, dus daar heb ik een afspraak gemaakt voor behandeling. Bij de pre-operatieve screening vroeg de dienstdoende anesthesist of ik bekend was met hartritmestoornissen. Nou, nee. Een hartfilmpje wees het echter duidelijk uit, dus werd ik verwezen naar de cardioloog voor nader onderzoek.

Aanvankelijk bleken die ritmestoornissen lastig vast te stellen, want ze waren ‘paroxysmaal’, potjeslatijn (of Grieks, dat weet je bij dokters nooit en zij zelf ook niet) voor: af en toe.

Wél begon mij een lichtje op te gaan. Toen ik in Tiel was, had ik last van een bepaald soort benauwdheid, die mij zeker niet onbekend voorkwam, want ik had er al veel vaker last van gehad. Astmatische klachten zijn bizar in hun frequentie en je snapt vaak niet waar ze door getriggerd worden (behalve bij vermoeidheid).
Had ik dan misschien al veel langer hartritmestoornissen gehad en waren díe dan de oorzaak van mijn astmatische klachten? Had ik al die jaren voor niks die pufjes gebruikt, nota bene met mogelijke bijwerking hartritmestoornissen?

Uiteraard is dit alles besproken met de betrokken specialisten, die het ook een lastige vraag vinden.

Toen ik eenmaal tijdens de halfjaarlijkse controle bij de cardioloog toevallig een ritmestoornis kon laten zien, suggereerde de specialist een bezoek aan een collega, die een PVI-ablatie heeft uitgevoerd. (Een eerder uitgevoerde hartkatheterisatie had al uitgesloten dat er iets mis was met de aderen.)

Nu, vier maanden na die ablatie worstel ik, net als de diverse lotgenoten alhier, regelmatig met benauwdheidsklachten. En nogal wat meer dan voorheen. Ben ik dan astmatisch? Ik meet mijn hartslag en de regelmaat ervan met mijn iPhone, waarop je een app kunt draaien die door middel van een lichtbundeltje door je wijsvinger heel aardig kan meten hoeveel slagen je hart per minuut maakt. Heel duidelijk is dan waar te nemen dat je een mooie regelmatige sinus-achtige golf en een bescheiden BPM van zo rond de 60-70 hebt bij welbevinden en een grillige golf plus BPM van (in mijn geval) 90-110 als het niet goed voelt daar van binnen.

Wat is de kip en wat is het ei? Benauwd door de gevolgen van de ablatie en de overblijvende ritmestoornissen of ritmestoornissen vanwege astmatische benauwdheid?

Uiteraard verwacht ik hier geen antwoord, maar ik heb me geregistreerd bij deze afiponline omdat ik zag dat er twee echt betrokken cardiologen meekijken. Want dát is een van de problemen met ritmestoornisklachten: als je ze hebt, kun je eigenlijk alleen maar naar de Eerste Hulp voor een cardioversie (eentje gedaan, die niets opleverde) en áls je je drukdrukdrukke cardioloog tussendoor te spreken kunt krijgen, vertoonde je hartslag nét even geen onregelmatigheden op het hartfilmpje, dus meneer, gaat u maar weer naar huis.

De voorgeschreven bloedverdunners slik ik uiteraard trouw, met de bètablokker (Sotalol, 2 x 80 mg) ben ik heel langzaam gaan afbouwen, want ik vond mijn hartslag soms erg laag (40 BPM). Nu zit ik nog op 1 x 40 mg en merk hoegenaamd geen verschil in het optreden van mijn klachten. Bij de volgende afspraak met de cardioloog ga ik bespreken of ik niet van de Sotalol af kan, gezien de soms slechte reputatie van die pillen.

Ik lees graag of er lotgenoten zijn met een vergelijkbaar verhaal (en voelde me eerder al gesteund door andere berichten over toegenomen benauwdheid na de ablatie en dat die op den duur weer afneemt.)

[Prof. Dr. Bianca Brundel]

Up

0

Down

::

Beste Jacques,
Ik moet u bekennen dat ik uw bericht op het forum nog niet had gezien. Uw verhaal is interessant voor mij als onderzoeker.

Aan welke kant van het diafragma is de middenrifspier verhoogd? Links- of rechtszijdig?
Bij mij op de afdeling werkt een expert op het gebied van falen van de middenrifspier. Zijn naam is Prof. Coen Ottenheijm. en ik zal hem eens vragen of dit (falen middenrifspier en AF) vaker voorkomt.

Heeft u onze poll over oorzaken van AF al ingevuld? Ik ben erg benieuwd of er meer mensen in Nederland zijn met dezelfde problematiek.

Met vr. groet
Bianca

[Jacques van den Oever]

Up

0

Down

::

Dag dokter Bianca,

De middenrifspier is aan de rechterzijde min of meer verlamd. Bij de zogeheten snifftest van enige jaren geleden zag de radioloog een gedeeltelijke verlamming, bij de sindsdien gemaakte röntchenfoto’s bleef het diafragma nagenoeg ongewijzigd hoog staan.
Het hoogstandprobleem speelt dus al een aantal jaren en ik vind het lastig om een verband te zien met AF. Het duidelijkste symptoom is bij mij altijd de kortademigheid geweest. Was dat nu de hoogstand, de naar zijn aard altijd willekeurig opspelende astma of AF? En heeft die falende middenrifspier mijn AF veroorzaakt?
Inmiddels heb ik een tweede ablatie van de longaderen ondergaan en zijn de ritmestoornissen voorbij. Mogelijk sluit dat gegeven uit dat de hoogstand van het diafragma een oorzaak was?
Kortom, als patiënt alleen kom ik hier natuurlijk nooit uit, daarvoor is onderzoek onder een representatieve populatie nodig. Enfin, dat hoef ik jou niet te vertellen.
Nu ga ik de poll zoeken .
Met hartelijke groet,

Jacques

[Auteur]

Berichten