Frans van Koppen: Geen patiënt met boezemfibrilleren, maar een volwaardig mens met een aandoening

‘Ik herinner me het als de dag van gisteren: tijdens een vakantie in oktober 2014 kreeg ik voor het eerst een hartritmestoornis. Het was een drukke periode. Zo was er spanning op het werk, werd het huis geschilderd en was mijn vader ziek. Gelukkig stopte de aanval vanzelf. Pas maanden later heb ik beseft dat dit mijn eerste aanval van boezemfibrilleren was’. Begin 2015 kreeg Frans weer een aanval en is toen naar de dokter gegaan bij thuiskomst. Helaas kon de dokter toen niets vinden, want de aanval van boezemfibrilleren was al gestopt.

In juni 2015 ging Frans naar concert van Paul McCartney. Ondanks dat het een prachtig concert was, kreeg Frans na afloop weer hartritmestoornissen. Deze keer duurde de aanval langer. Frans is vervolgens naar de huisartsenpost gegaan en de dokter ontdekte toen een afwijking in Frans zijn hartritme. ‘Ik werd doorgestuurd naar de hartbewaking en daar ontdekte men dat ik boezemfibrilleren had. Dit was erg confronterend voor mij. Ik was vanaf dat moment alleen maar bezig met boezemfibrilleren en ik zag mensen niet meer als mensen, maar als dingen die een hart hebben’. Frans heeft toen een stap terug gedaan in zijn werk en kreeg via het werk professionele begeleiding om beter te leren omgaan met boezemfibrilleren.

‘Plots zag ik mensen niet meer als mensen maar als dingen die een hart hebben’

Op advies van de bedrijfspsycholoog begon Frans langzaam weer met werken om zijn gedachten ook op iets anders te kunnen richten en dat hielp. Ook leerde de psycholoog aan Frans om zichzelf niet alleen te zien als een patiënt met boezemfibrilleren, maar als een volwaardig mens met een aandoening. Het duurde even voordat Frans zichzelf in die rol kon zien, maar gaandeweg is dat toch gelukt. Ondertussen kon Frans zijn aanvallen van boezemfibrilleren redelijk onderdrukken via medicatie, maar toch heeft hij in overleg met zijn cardioloog besloten om begin 2016 een ablatie te ondergaan. Helaas zonder succes, want het boezemfibrilleren kwam terug met korte aanvallen. Frans heeft daarom besloten om begin 2017 nog een ablatie te ondergaan en ook dit keer weer zonder succes.

Zoektocht naar nieuwe medicijnen om boezemfibrilleren te behandelen

Ook al werkt het medicijn flecaïnide deels om de aanvallen van boezemfibrilleren te onderdrukken, toch is Frans ondertussen gaan zoeken op het internet naar andere medicijnen om van boezemfibrilleren af te komen. Via wat speurwerk las Frans over de onderzoeksresultaten van Prof. Dr. Bianca Brundel. ‘Omdat ablaties niet werken en de huidige medicijnen niet goed genoeg werken, ben ik begonnen met het innemen van L-glutamine. Ik sport graag (spinning) en juist als ik in rust kom na het sporten, dan krijg ik regelmatig een aanval van boezemfibrilleren. Nu ik L-glutamine gebruik zijn de aanvallen niet helemaal weg, maar ze duren gelukkig veel korter en stoppen vanzelf’. Het is nog veel te vroeg om conclusies te trekken of L-glutamine wel of niet werkt tegen boezemfibrilleren, maar Frans is voorzichtig positief over dit middel. Via het forum kun je de bevindingen van Frans en andere patiënten met boezemfibrilleren volgen.

Door bezig te blijven denk je positiever

Frans heeft ondertussen ontdekt dat hij beter met zijn aandoening kan omgaan door vooral de dingen te blijven doen waar hij genoegdoening in vindt. Ook in zijn drukke baan heeft hij de juiste balans gevonden. Het komt nog wel eens voor dat Frans denkt ‘wat als  de aandoening permanent wordt?’. Op die momenten steekt angst de kop op, want ‘wat kun je dan nog doen?’. Gelukkig heeft Frans geleerd, dat als je bezig blijft je positiever denkt en daardoor angstige gedachten beter kunt relativeren zodat je kunt blijven genieten van het leven.

Het AFIP team wenst Frans erg veel succes en sterkte toe!