Homepage Forums Leven met boezemfibrilleren Permanent fibrilleren? Reageer op: Permanent fibrilleren?

#14846
Joost Pieterman
Deelnemer
Up
0
Down
::

Ik ben nieuw op dit forum, maar ik herkende direct het gros van de vaak zelfs vermakelijke verhalen. Sinds 2002 heb ik min of meer een steeds verder uitbreidend repertoire van hartritmestoornissen opgebouwd.Begonnen als een beginner met BF gedurende een paar uurtjes tot vandaag de dag een constante mengeling van BF-Tachycardie en iets wat op een Flutter lijkt. Heel irritant, maar heel vertrouwd ook na 18 jaar aanmodderen met allerlei medicijnen, cardioversies, ablaties en zelfs een mini-maze. Deze mini-maze bevrijdde mij bijna 2 jaar van alle ellende, maar die kwamen daarna in volle vaart weer terug. Zoals bij bijna iedereen vertelt mijn cardioloog, dat ik met al die malheur toch gewoon 100 kan worden. Dat klinkt goed, maar en dat las ik bij bijna alle verhalen op dit forum, slechts weinigen geloven daar ook echt in. Ook als zijn het top-cardiologen, de twijfel blijft. Het is ook zo’n pest-gevoel.Om dat te begrijpen zouden alle cardiologen dat eens een dag of 3 moeten meemaken. De laatste 2 weken is het weer dolle pret in mijn borstkast.Zoëven een klein uurtje op mijn spinfiets gezeten en dat ging best. Natuurlijk met toppen van 155 SPM, maar verder zonder welk probleem dan ook. En dat verbaast mij iedere keer weer. Ook al slaat mijn hart regelmatig of onregelmatig rond 150; ik voel er nooit iets van. Niet benauwd, niet duizelig, niet echt vermoeid, alleen maar chagrijnig,dat het eigenlijk zelden of nooit er niet is.Na de laatste cardioversie in juli dit jaar ging het ongeveer 4 maanden goed. Nergens last van en in 1 keer beginnen de overslagen en hup, daar gaan we weer. Al weer bijna 1 maand continu ritmestoornissen. Overall kan ik zeggen, dat er mee te leven is, maar de onrust gaat nooit weg. Ik las zonet, dat er goede vooruitzichten zouden zijn met L-Glutaminen. Ik blijft het op de voet volgen. Ik gebruik nu Tambocor 200 RD en Verapamil 240 RD en niet te vergeten Pradaxa 110. Elke keer als ik bij ,ijn cardioloog kom, zegt ” De Pradaxa niet vergeten. hè “. Soms denk ik, dat hij dat pilletje veel belangrijker vindt, dan al die andere.En waarschijnlijk is dat het ook. Na de nodige andere pillen zoals Bisoprolol, Metoprolol en welke nog meer weet ik niet eens meer, geloof ik daar eigenlijk niet meer in. Ik vroeg eens aan een dame in de apotheek of er ook een pil was, die Doe-me-een-lol heette, maar na de verbaasde blijk in haar ogen heb ik de vraag maar niet meer herhaald. Er komen hopelijk ooit beter tijden. Daar vertrouw ik dan maar op.